Her geçen gün teknoloji daha fazla ilerliyor. Bir yandan son model silahlar, tanklar, tüfekler, uçaklar, savaş aletleri üretiliyor. Bir yandan ise insanlık her geçen gün biraz daha geriliyor. İçinde bulunduğumuz kaos ortamı hergün biraz daha büyüyor, hergün bir yerlerde insanlar ölüyor . Ülkeler dağılıyor. Ortadoğu karışmış, darma duman bir vaziyette. Savaşlar bitmiyor, aksine hergün biraz daha artıyor bu da gösteriyor ki daha çok kan dökülüyor ve bu yüzden hergün can pazarı kuruluyor. Dünyanın hiçbir yerinde güvenlik kalmadı. Hiçkimse kendini güvende hissetmiyor. Artık insanlar kalabalık yerlere, alışveriş merkezlerine, kafelere gitmekten korkar oldu. Tam anlamıyla kaosun içindeyiz. Bu kaos ortamında söylecek hiçbişi yok. Güven yok, huzur yok, sevgi yok, kardeşçe yaşamak yok. Bunların hepsi yerini huzursuzluk, sevgisizlik, umutsuzluk, kavga, gürültü, savaşa bırakıyor. Savaşın sürekli anıldığı ve yaşandığı şu günlerde içimi bir korku kaplıyor, yaşam kaygısı hayata olan bakışımız herşey savaşla beraber yangın yerine dönüyor. Korkuyla yaşamak ne kadar yaşanılabilir bilmem ama kaybettiğim umudu tekrar yakalamaya çalışmak da kaçınılmaz. Yaşamak için, gelecek güzel günler için umut etmeli, umut ederek yaşamalı, yapmamız gereken tek içimizdeki kin, öfke ve nefreti yok ederek sevgiyi barışı dışa vurarak yaşamak ve bunu yaymak. Üç günlük dünya Sultan Süleman'a kalmadı kalmaz sana, bana, ona, bunamı kalır...... SAVAŞMAYALIM SEVİŞELİM (sevgiyi yayalım, barışı yayalım) Son olarak yaşamaya umut etmeli insan, hayat devam eder herşeye rağmen. Tüm evrene, İslam alemine, hep beraber kardeşçe , sevgi ve saygı içerisinde yaşamamız gereken bu ülkemize tüm halklara barış diliyorum. Savaşların son bulduğu adının bile anılmadığı bir dünya diliyorum Yüce Allah'tan. Hepinizi sevgi, saygı ve barış içinde kucaklıyorum. Allah'a emanet olun. Bir Nazım Hikmet şiiriyle bitirmek istiyorum... Umut, binbir ayaklı
Umut, güneşte saklı
Umut, edenler haklı
Umut, İNSAN'ın en temel HAKKI...
SAVAŞ
Güzel bi yazı, olmuş selma hanım